Page 73 - Inleiding

De verhuis naar Antwerpen Noord.

Ze verschoten van het mooie ruime nieuwe laskot dat ik had
geïnstalleerd en hun eerste vraag was: “waar zijn onze ijskasten en de rest van

onze winkel?”
Toen ik antwoorde dat ik al die rommel op het oud ijzer heb moeten smijten,
was het kot te klein!
Onmiddellijk gingen ze naar de schroothoop de oude ijskasten ophalen , want
de drank moest fris staan!
De antieke lasposten brachten zo ook terug in het laskot, maar ik heb al die
rommel, behalve één ijskast die ze met hun leven, en vlammende ogen
bewaakten, van de baas terug op het oud ijzer moeten deponeren.

In afwachting van een definitieve, metalen omwalling stonden er rondom
het laskot dus tijdelijk grote, verrijdbare panelen met brandvrije doeken.
Dit was een nadeel voor de pesters omdat die afscherming niet hoog genoeg
was om eventuele nieuwsgierige blikken van de bazen op het eerste verdiep,
weg te houden.
Daarom overhaalden de pesters hun bevriende baas van de algemene dienst

Walter To., om de voorziene definitieve afscherming rond het laskot, niet de
normale 2 meter hoog te maken maar minstens 4 meter hoog, zodat de bazen
van bovenaf niets meer konden zien van het ‘gebeuren’.
De reden voor zo’n hoge omwalling was voor de lassers eenvoudig te vinden.
: “Op de burelen mogen ze immers óók geen lasogen krijgen hé.”
De extra hoge omheining (degelijke stalen beplating) kwam er dus en het
spelterrein was controlevrij gemaakt.
De toegang van het laskot bestond nu uit twee poorten die op slot konden, en

alleen de lassers hadden er een sleutel van.

Uiteindelijk stond er dus binnen die grote werkplaats een volledig heel
hoog, goed afgeschermd, ruim laskot dat van alle nodige materiaal was
voorzien om de werkzaamheden op te vangen, er stond zelf in een hoek, naast
de mooie nieuwe kleerkastjes, een ietwat menselijke oude ijskast met
diepvriesvak, voor de sterke drank en de ijsjesverkoop.

Alles stond proper geordend en tussen de onderlinge werkbanken was de
nodige afscherming voorzien. Aan de buitenkant stond het grote materiaalrek
voor buizen, profielmateriaal enz.
Alles was dus piekfijn in orde en Antwerpen Noord kon dus op volle toeren
gaan draaien.

e
De infrastructuur was dus ‘aangepast’ aan de 20 eeuw, maar… de mentaliteit
wilde niet mee, en bleef ‘antiek’ wegens de bescherming van het profitariaat.

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 73