Page 234 - Inleiding

Een NMBS-delegatie en haar feestgedrag.

Voor een ‘NMBS-delegatie’ die de Belgische spoorwegen moest
vertegenwoordigen op de begrafenis van een overleden collega, was het dus

voldoende om ‘zich even te laten zien’ in- en aan de kerk.
Op het graf van een brave collega een bloemetje gaan leggen of zo? No way!
Geen compassie met de nabestaanden! Uitgaan en daarbij horend
drankmisbruik tijdens de betaalde werkuren hadden de hoogste prioriteit.
Moest de overledene een collega- machtsmisbruiker geweest zijn, dan zou er
waarschijnlijk wél medelijden getoond worden.

20/06/2003

Ik werd tijdens een verlofdag thuis opgebeld door een ‘vrijgestelde’ van
de spoor-vakbond.
Omdat de bazen enkel ‘vermoedens’ hadden wie hen ‘verraden’ had, konden
ze dus geen sanctie opleggen om zich te ‘wreken’.
De smerige rol van de ‘spoorbonden’ tijdens deze jacht op een werknemer die
het gewaagd had de NMBS- omerta te breken, kwam korte tijd later aan het
licht.

Ik werd thuis, tijdens mijn verlof, opgebeld door vakbondsman
Blockmaker.
Deze gebruikte een zeemzoet stemmetje, alsof hij mij opbelde ‘als vrienden
onder elkaar’.

Vakbond: “Ah ja, ik wil u iets vragen over een probleempje…”
Ik: “Ja?”

Vakbond: “Er is gebeld naar de medische dienst enz. (over dat privé feestje op
de burelen)… was u dat?”

Ik: “Ik kan u alleen zeggen dat ik weet wie gebeld heeft, meer niet.”

Vakbond: “Heeft U gebeld?”

Ik: (zelfde antwoord) + “en ik heb er ook weet van dat dit komt uit een groepje
personeelsleden die dreigden met een staking voor wat zich ‘boven’ afspeelde.
En ik weet ook dat al kort daarop in gans de werkplaats én op de burelen mijn
naam rondverteld werd als de ‘dader’, omdat ik toen hiervoor de meest voor de
hand liggende persoon was die dat kon gedaan hebben”.

Vakbond: “Zeg het mij nu eens… was jij dat of niet?”

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 234