Page 229 - Inleiding

Een NMBS-delegatie en haar feestgedrag.

Het drankfeest in de burelen was de druppel die de emmer liet
overlopen bij verschillende brave collegae in de werkplaats. Ook zij vonden dat

dit gedrag schandalig was en ook zij vonden dat er ‘iets’ moest gebeuren tegen
het gefeest en het drankmisbruik ‘daar boven’… zeker vlak na de zelfmoord van
een goede collega en tijdens de aanwezigheid van diens rouwende vader.

Maar hoe konden ze in het NMBS- systeem reageren zonder persoonlijke
schade op te lopen?
1) Velen waren immers al een beetje ‘opgeklommen’ in de uitgebreide
NMBS-hiërarchie.

2) Bij de NMBS is het in vergelijking met de privé, een hemeltje om te
werken, als je niet gepest wordt tenminste.
3) Je hebt de verloning bij de NMBS, die na enkele jaren dienst veel beter
begint te worden dan deze in de privé.
4) Er zijn de vele voordelen in Natura die je krijgt bij de NMBS.
5) Er is de ‘onschendbaarheid’ waar je als statutair NMBS-werknemer van
kan genieten…

Het is begrijpelijk dat de ‘normale’ werknemers bij de NMBS, niet
durfden reageren als ze met dergelijk onrecht en machtsmisbruik te maken
krijgen. Het ‘knaagde’ bij hen binnenin echter even erg als bij mij. De brave
mensen durven spijtig genoeg niet reageren (ook als het ‘knaagt’), uit schrik
voor sancties en/of het verlies van hun mooie job bij het overtreden van de
opgelegde zwijgplicht. Ik heb dergelijk schrik-gevoel bij collegae al op
verschillende bedrijven gezien.

De huidige feiten waren echter van die aard, dat het bij sommigen zo
hard knaagde dat ze er ‘iets’ aan moesten doen, ze ‘wilden’ er zelf de volgende
werkdag ‘de blok op leggen’, maar net zoals in de politiek bleef het dus bij
‘willen’...
Die ondraaglijke wroeging geraakten ze zo maar niet vanzelf kwijt…

Ze wisten natuurlijk ook uit ervaring dat ik niet bang ben om mijn mening
te uiten bij grove onrechtvaardigheid, ongeacht er mij een NMBS-zwijgplicht
werd opgelegd, en ze wisten uit ervaring dat ik ook niet bang was om onrecht
te gaan aankaarten bij de grote baas en de ‘klassieke’ vakbond.
Als ze mij konden ‘inzetten’ om hun problemen op te lossen, dan liepen ze
persoonlijk geen enkel gevaar, en ik was maar een ‘contractuele’ snap je?
Als ik sancties of een eventueel ontslag riskeerde zou dit ‘mijn’ probleem zijn,
en niet dit van hen.

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 229