Page 233 - Inleiding

Een NMBS-delegatie en haar feestgedrag.

07/06/2003 De begrafenis van de overleden collega…
Vakbondsvertegenwoordigers en bazen stelden hun traditionele NMBS-

delegatie samen om ‘in naam van de NMBS’ de begrafenis bij te wonen en het
nodige medeleven(?) te tonen aan familie en nabestaanden.
Dit soort ‘delegatie’ werd meestal samengesteld uit de zelfde bevoorrechte
‘vrienden’ die zich kandidaat stelden voor dergelijke vergunde, en betaalde
uitstap-gelegenheden (begrafenissen, betogingen, studiedagen enz.).
Ikzelf moest een dag verlof nemen om op de begrafenis van die collega
aanwezig te kunnen zijn.

Ik ging dus naar Temse voor het afscheid van die dramatisch overleden
collega. De kerkdienst was in de Kristus Koning kerk en daarna werd hij
‘bijgezet’ in het columbarium op de begraafplaats van Rupelmonde.

Het was mooi om zien hoe de ‘vriendenbende’ van de NMBS die zich
‘afgevaardigde delegatie’ noemt, zich verzamelde voor- en in de kerk. De
hatelijke blikken aan mij gericht, waren heel duidelijk te zien en de

vuurspuwende ogen waren bij wijze van spreken voelbaar. Ze hadden nooit
gedacht dat ik daar óók zou zijn en ze deden alsof ze mij niet kenden.
Ééntje… ééntje durfde het wél aan om bijna onzichtbaar een vriendelijk knikje
te geven in mijn richting. Die heeft dus geluk gehad dat de rest van de bende
dit niet gezien heeft. Ik ben die persoon voor dit knikje dankbaar.

Zelf ‘collegae’ die de overledene op zijn werk regelmatig aanriepen met
“hé, strandjannet”, zaten in die ‘delegatie’ zonder enig schuldgevoel en met het

traditioneel schijnheilig gezicht tijdens de kerkdienst.

De kerkdienst was nog niet ten einde en op afspraak vloog de ‘NMBS-
delegatie’ als een pijl uit een boog de kerk uit, recht de omliggende cafés
binnen (ook de aanwezige ‘bazen’).

Buiten mezelf was er niemand, maar dan ook niemand, van die

zogezegde ‘NMBS-delegatie’ die mee ging met de nabestaanden van de
overledene tot op de even verder liggende begraafplaats voor de dienst aan
het graf en voor een laatste groet.
Ik was de enige aanwezige van zijn zogezegde ‘collegae’. In de verste verte was
geen enkele NMBS-vertegenwoordiger meer te zien. Die hadden gekozen om
te gaan ‘feesten’ in de cafés op kosten van de NMBS. Schandalig!

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 233