Page 9 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

De eerste keer dat ik getroffen werd door een diep schaamtegevoel was in de derde
kleuterklas. Plots kreeg ik zwaar diarree en moest ik van de zuster helemaal alleen op de

speelplaats gaan staan in afwachting dat een van mijn ouders mij zou komen ophalen.

Alle kinderen van de school konden mij door hun klasraam zien staan in mijn korte broek. De
stront liep letterlijk langs mijn benen. En maar bleiten… Ik was een echte bleiter moet ik
toegeven.

In die tijd was het leven op vlak van ‘luxe’ niets. 110V… géén warmwaterboiler, badkamer,
koffiezet, stereo, tv, gsm, internet, wasmachine, winkelcentra, ijskast, diepvries enz.
Het was nog vroeg gaan slapen en vroeg opstaan. De enige ontspanning om de avond enz.

door te brengen, was (strip)boeken lezen, puzzelen, kaarten, gezelschapsspelletjes straf
schrijven, huiswerk maken en soms luisteren naar een luisterspel op een armzalige radio.
Er waren weinig dokters, advocaten, politici, politie enz.
In alle straten vond men een (stam)café, beenhouwer, buurtwinkel, bakker enz. en de scholen
waren ‘gratis’ net zoals de huisvuil- ophaling (toen 2 keer per week)…
Als de nood het hoogst was mocht je straffeloos plassen tegen blinde muren, palen, in de goot

en overal in de natuur.
Er waren de jaarlijks weerkerende evenementen zoals de uitgebreide bloemenstoet,
Sinterklaasstoet, carnavalstoet, taptoes, fanfares, volksspelen, braderijen, processies…
Een reis naar Spanje was alleen mogelijk voor de rijke mensen die daar achteraf mee konden
bluffen, en voor de ‘gewone’ burger was een tripje van 25 km. naar Antwerpen al een dagreis
met de bus.

Op Rerum Novarum was er telkens een grote tombola en tijdens zo’n tombola had ik een lotje

gekregen aan de ingang. Ondanks de x- honderden aanwezigen had ik ongelooflijk geluk. Plots
werd de éérste prijs omgeroepen en dat was ‘mijn’ lotje! Deze eerste prijs was een
spiksplinternieuwe wasmachine.
In die tijd was een wasmachine een exclusieve luxe! Maar… als plots een kleine jongen naar
het podium kwam om deze prijs in ontvangst te nemen besloten ‘ze’ om van deze wasmachine
de ‘tweede’ prijs te maken, want wat kan een kind nu met een wasmachine aanvangen hé!
De ‘eerste’ prijs werd plots een splinternieuwe ‘trottinet’ (later autopet genoemd).

Ik content natuurlijk, maar mijn ouders die naast die wasmachine grepen niet hé! Kon ik er aan
doen dat ze niet aanwezig waren op die tombola? Neen!

8