Page 6 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Hoofdstuk 1: Gestart op lichtmis 02/02/1950 ->.

Het ‘doel’ (of lot) waarvoor je bestemd wordt in de ‘economie’, en in welke pijler je terecht
komt wordt voor een groot deel bepaald door je afkomst, genen, en opvoeding. Je ‘lot’ wordt
door ‘externe factoren’ bepaald zònder eigen inspraak.

Mijn vader was een strijder in oorlogen. De gruwel die hij meemaakte heeft hem gemaakt en
gekraakt (typisch voor getraumatiseerde oorlogsveteranen). Een ‘normale’ opvoeding kan je
van zo iemand niet verwachten hé.
Je moet er dus niet van verschieten dat zijn genen én opvoedingsmethode ook ‘effect’ hebben
gehad op de groei van mijn persoonlijkheid.

Aangezien een genetische factor in feite een eigenschap is waar je niet onderuit kan, is de
enige verschoning voor eventueel slechte eigenschappen, dat het niet ‘mijn’ fout is, dat ik zo’n
rebels karakter heb.

Mijn vader had op het einde van de oorlog een Mooi Vlaams meisje leren kennen en werd in
zijn zoektocht naar visa en werk veel geholpen door haar ouders en familie.

Hij durfde als gewezen officier niet meer terugkeren naar het toen communistisch bestuurd
thuisland en kreeg van de Verenigde Naties het statuut van vluchteling.
In die tijd was het de regel dat de kinderen automatisch de nationaliteit van hun vader
overnamen en nadat mijn vader getrouwd was met zijn mooi Vlaams lief, verwekte hij 5
Belgische (Vlaamse) kinderen die automatisch vanaf hun geboorte werden aanzien als
‘vluchteling voor de Verenigde naties’.
Mijn vader had voor ons wel de ‘naturalisatie tot Belg’ aangevraagd, maar deze verkregen we
maar toen ik al ongeveer 16,5 jaar oud was (pas 20 jaar nà de bevrijding) . Voor zover ik me

herinner had ik tot dan een ‘vreemdelingenpas’. Een geelkleurige pas met een rode band er op
met in dikke letters de tekst ‘Vreemdeling’.

Dit gek statuut heeft soms voor ‘problemen’ gezorgd toen we in die tijd de grens van een ander
land moesten oversteken tijdens een Chiro- kamp of zo. Hiervoor had ik een geschikte reispas
nodig en moest de ganse Chiro- groep telkens een tijd wachten om de landsgrens over te
steken tot na een grondige identiteitscontrole. Wel beschamende situatie voor een kind hoor.

Die vreemdelingenpas kan ik niet meer tonen omdat deze moest ingeleverd worden tijdens de
omschakeling naar een gewone Belgische pas, maar ik kan wel een ander bewijsstuk tonen.

5