Page 165 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

De ‘vrijwilligers’ kregen gratis deze pijnstillers, zelf zo lang dat ze er verslaafd aan geraakten en
er elke dag meerdere van konden nemen. Illegaal gewenningsonderzoek of zo?

Zoals ik hiervoor reeds vermelde werd ik om bepaalde reden verantwoordelijk voor het
elektrolytisch etsen. Waarom? Het was blijkbaar voor de collegae een ‘verworven recht’
geworden dat ze dit onderdeel van de SID ook gebruikten voor het etsen van roestvrijstalen
onderdelen voor thuis, voor hun motor, voor hun vrienden…

Het betreft een speciaal afgezonderd lokaal met twee grote baden.
- Een bad dat gevuld is met een mengeling van sterk bijtende, heel giftige en milieugevaarlijke
zuren (zwavelzuur en Fosforzuur) waarin de elektrolyse gebeurt.

- Een bad met water om de stukken achteraf af te spoelen en dat door het afspoelen een sterk
bijtende inhoud kreeg.
Als de inhoud van deze zuurbaden te veel vervuild was moesten ze leeggemaakt worden en
een nieuwe propere inhoud krijgen.
De oude inhoud moest voorzichtig overgeheveld worden in plastiek vaten die afgevoerd én
gestockeerd werden in een magazijn voor latere verwerking.

Als je in de elektrolyse- ruimte komt is het op het eerste zicht precies een badkamer waarvan
de muren vloer, en plafond volledig betegeld zijn met witte steentjes.
In dit geval zijn het echter ‘dure steentjes’ die normaal gezien bestand zijn tegen de hevig
bijtende zuren!
Voor het werken met deze elektrolyse- baden is er ook de nodig beschermkledij aanwezig zoals
een volgelaatsscherm, een grote plastiek schort, lange rubber handschoenen en botten die
tegen chemische middelen bestand zijn, een douche indien nodig, een waterslang om alles af

te spoelen met een sproeikop…

Op een dag werden de collegae bij onze baas geroepen omdat er steeds groter wordende
gaten waren weggevreten in de ‘normaal gezien’ zuurbestendige vloersteentjes en op andere
plaatsen. De oorzaak daarvan kan alleen maar liggen bij nonchalant en laks gebruik van de
installatie.
De nodige herstellingen zouden minstens x- tienduizenden Bef gaan kosten!

Wat volgde op deze terechtwijzing was te verwachten hé.
De vaste werknemers staken de schuld op een onschuldige buitenstaander van een
onderaannemer natuurlijk, en wie was dat? Spandelke natuurlijk!

164