Page 27 - Inleiding
P. 27

De wonderbare wereld der dromen.


        Ik muisde er stilletjes vanonder naar huis, inde gedachte dat ik misschien onbewust die bom
        had uitgeschakeld via de knopjes onder het zand in die zandbak van de Russen…


        Thuis gekomen vertelde ik het avontuur met de ‘gepikte’ cracottes, toonde ze alle 4 aan mijn
        vrouw, en we hebben goed gelachen!
        Droom gedaan!

                                                   Gewone droom 10:
        … Er was blijkbaar een wereldwijde oorlog of natuurramp geweest, en de gevolgen voor de

        overlevende mensen waren niet om mee te lachen.

        Het treinstation dat normaal gezien heel stevig gebouwd was met enorme betonnen pilaren,
        betonnen wandelpaden, betonnen dak, betonnen terrassen en perrons en nog andere zware
        betonnen constructies, had nu een ongelooflijk gevaarlijke indruk gekregen.
        Geen enkele van de steunpilaren, dakgebinten en andere constructies stonden nog recht,
        waren verwrongen of hadden grote barsten. Een normale mens zou daar niet meer durven in
        gaan, maar de gevolgen van de ramp noopten de mensen ertoe om hun leven te riskeren en
        werk te zoeken voor een droge boterham om hun gezin te doen overleven.


        Het station was bomvol volk, en er was alleen nog werk in Antwerpen. Iedereen wilde daar een
        jobke versieren om niet te moeten omkomen van honger en dorst.
        Er reed omwille van veiligheids-  én technische redenen dagelijks ook maar één trein naar
        Antwerpen, en dit zorgde natuurlijk voor de nodige spanningen onder de massa, want als de
        trein vol was stonden de overblijvenden daar die dag zonder kans op eten. Vechtende mensen

        was dus normaal.

        Enfin…
        Er moest dus een àndere oplossing bedacht worden om aan ETEN te geraken. Na een korte
        discussie was die vlug gevonden.

        Er was de beschikking over een aftands mes en een houten plank.
        Mensen die eten wilden en hiervoor risico’s op leven en dood wilden maken, mochten elk op

        toer dat mes naar die houten plank gooien.
        Als het mes bleef steken, dan had die mens de eerste keuze om te eten als er eten was.

        Maar… als het mes niet bleef steken was de werper eerste keus om zélf als voedsel gebruikt te
        worden door de anderen.
        Droom gedaan!

                                                                                                                  26
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32