Page 25 - Inleiding

De wonderbare wereld der dromen.

Zijn gezicht was nog goed te herkennen maar véél knapper dan in de periode dat ik hem
meegemaakt heb…. Een beetje gebruind ook, en een schoonheidsvlekje op zijn linker wang.
Het was een echte filmster en ik twijfelde of dat schoonheidsvlekje écht was of namaak.

Enfin… Wie mij kent weet dat ik extravert ben en als ik iemand iets positiefs zie doen, dan zal ik
die mens ook aanspreken om hem hiervoor te feliciteren, zelf al mijd ik die mens liefst.
Ik kon mijn bewondering voor ‘die’ Willockx niet onder stoelen of banken steken… ging naar
hem toe, en verklaarde dat ik nooit zijn beste vriend ben geweest (hij knikte dat hij dat wist),
maar dat ik het nu niet kon laten om mijn bewondering uit te spreken over zijn nieuwe look en

sportief gedrag.

Hij was hiervoor dankbaar, en het maakte mij blij dat hij het tof vond dat ik zijn huidige
verschijning bewonderde. Daarna ging hij verder richting kantoor, en ik richting O.L.V. plein.

We hadden op dat moment echter een burgemeester die bekent was bij de stadsdiensten en
burgers als een brutale, toxische, psychopathische persoonlijkheid. Een lelijke kleine man
zonder zichtbare nek met een haviksneus die half zo groot was als zijn kop en die hier precies
stond opgeplakt.

Deze burgemeester had rond een grote tafel op het O.L.V.- plein een vergadering belegd met de
meest hooggeplaatste Sint-Niklazenaren over het feit dat Poetin ons land een ultimatum had
gesteld, en dat wij slechts 15 uren tijd kregen om akkoord te gaan met zijn ‘voorstellen’, anders
zou een grote bom alles vernietigen… ook Sint-Niklaas.

Enkele meters verwijderd van die vergadertafel stond een soort zandbak op pootjes, en in die
zandbak zaten zwarte blokken van verschillende vormen die maar een paar centimeter boven
het zand uitstaken.
Ik vond dat op zijn minst raar, en veegde aan een blok wat zand opzij om beter te bekijken hoe
zo’n blok er verder kon uitzien.
Na wat rondtasten met mijn vingers ontdekte ik aan de rechterkant, op zo’n 10 cm. diepte een
schakelaartje dat op ON stond. Mmmm… dacht ik, en ik schakelde dat schakelaartje af.
Een toestel dat uitgeschakeld is kan immers geen kwaad hé.

Zo ging ik al die blokken af en die hadden allemaal aan de rechterkant op de zélfde diepte zo’n
schakelaartje. Ik zette die allemaal af!

Op een bepaald moment werd de burgemeester dringend weggeroepen van de vergadertafel,
en ik ging me tussen de vergaderaars zetten.
Ik zag op de tafel een geopend pak cracottes liggen… nam er eentje, en beet er een stuk af.

24