Page 16 - Inleiding

De wonderbare wereld der dromen.

Ik ‘toonde’ dan maar dat ik ‘doneerde’ door een onzichtbaar geldstuk in deze schaal te
droppen, om daarna terug zoals de rest naar mijn voorbehouden plaats te stappen.

De communie kwam er aan en weeral moesten wij met onze groep ‘tonen’ dat we te
communie gingen. Verschil met vorige keer was, dat een groot deel van onze groep na die
communie- actie niet meer op de voorbehouden plaatsen ging zitten maar helemaal achteraan
de kerk op lege plaatsjes. Ik volgde hun voorbeeld.

De ‘dienst’ was bijna ten einde en de mensen die achteraan zaten begonnen de kerk al te

verlaten, alléén en in groepjes. De oudere man die naast me zat mompelde tegen mij “Voila, ’t
is weeral gebeurd, en wat we hiervoor kregen was toch de moeite waard geweest!”.
Hij zette zich recht en verliet zo vlug mogelijk óók de kerk, want binnen een minuutje zou de
grote massa andere kerkgangers naar buiten gaan stormen.

Enfin… ik verliet dan ook maar de kerk en ik had ‘niets’ gekregen voor de moeite. Ik vroeg aan
de boze man die ons zogezegd begeleid had wat er eigenlijk aan de hand was?
Bleek dat ik had gefungeerd als ‘figurant’ in een film of zo, en dat ik géén recht op vergoeding
meer had omdat ik mijn plaats even had verlaten.

Ik wist gewoon niet dat ik ‘figurant’ was!

Buiten de kerk stond ik ineens in een grootstad waar ik mijn weg niet kende, maar blijkbaar
was mijn dochter met haar gezin naar hier verhuisd. Ze had mij en mijn moeder uitgenodigd
om eens langs te komen in haar nieuwe woning.
Mijn moeder was er blijkbaar al.

Aangezien ik in een mij onbekende stad bevond én ik haar nieuw adres niet kende, was ik dus
genoodzaakt om haar met mijn gsm op te bellen om haar adres en bijkomende richtlijnen te
vragen over ‘hoe’ ik daar kon geraken.

Ik zocht in al mijn zakken naar mijn GSM, maar die was ik toch wel vergeten zeker!
En… weeral begon hier dat ellendig vermoeiend zoeken naar de weg naar huis…
Droom gedaan!

15