Page 19 - Bladerboek

De verdwenen klokkenluider…

Ze stapt binnen met vastberaden tred. Haar jas is weg, haar blik harder dan ooit.
Ze kijkt Marcos recht aan — zonder spijt, zonder medelijden.

"Ik zei je toch dat je niemand moest vertrouwen."

"Jij loog over Elya," snauwt hij. "Je bent één van hen."

"Elya was zwak," zegt ze kil. "Hij wilde alles openbaar maken, koste wat het kost.
Maar je weet niet wat dat zou betekenen, Marcos. Niet alleen voor de elite — voor
iedereen. Mensen zouden panikeren, het systeem zou instorten. Wat we deden…
was nodig."

De man in regenjas knikt. "We bieden je een keuze, Spandelius. Je verdwijnt —
stil en definitief. Of… je werkt voor ons. Je hebt talent. Inzicht. Je kan helpen waar
Elya faalde."

Marcos lacht. Geen vrolijke lach — een rauwe, diepe grijns vol sarcasme.

"Je begrijpt het niet, hè? Jullie zijn al verloren."

Clara fronst. "Hoe bedoel je?"

"Toen jullie me lieten leven… heb ik een signaal uitgezonden. Alles wat ik vond in
het archief — staat nu op een gecodeerde server. Openbaar. Beveiligd. En
verspreid. Als ik niet op tijd inlog… gaat het live."

De stilte die volgt is ijskoud. De man in regenjas trekt langzaam een mes uit zijn
jas. Clara aarzelt.

**"Je bluft," sist ze.

"Probeer het maar," zegt Marcos, en spitst zijn rug. "Maar dan klinkt de klok voor
iedereen."

Plots knippert het licht. Alarmgeluid, zwak maar dreigend. Een scherm achter
hen floept aan. Een timer telt af. 00:01:52…

"Dat is de waarheid," zegt Marcos zacht. "En jullie kunnen haar niet stoppen."

De man vloekt. Clara stormt naar een terminal, typt razendsnel commando's in.
Marcos grijnst. “Te laat !”.

**"Trek hem los!" roept de man.

19