Page 16 - Bladerboek
P. 16
De verdwenen klokkenluider…
Elya.
"Als je dit ziet, dan heeft de klok gezwegen. Dan is Ordo Silentium gevallen. Maar
de waarheid leeft voort."
De man kijkt recht in de camera. Moe, maar vastberaden.
"Ze zullen proberen dit archief te vernietigen. Daarom bouwden we dit netwerk.
Elk dossier hier is een echo. Een echo van corruptie, onderdrukking, misbruik.
We hebben ze verzameld. Voor jaren. Sommigen van ons werden verraden.
Sommigen zijn ondergronds gegaan. Ik… ben niet zeker of ik het red."
Dan verschijnt achter hem iemand — slechts een silhouet, maar Marcos meent
een vrouwelijk figuur te herkennen. Elya kijkt achterom. Fluistert:
"Clara?"
De opname stopt abrupt.
Marcos staart naar het scherm. Was dat werkelijk Clara? Of iemand die zich als
haar voordeed? Wat als zij niet zijn bondgenoot is… maar zijn bespieder?
Hij draait zich om — net op tijd om het zachte gekraak van voetstappen te horen.
Te laat. Een bedwelmende geur vult de ruimte. Gas.
Hij grijpt naar zijn zak, trekt een vochtige doek over zijn mond, strompelt
achteruit.
Net voor hij het bewustzijn verliest, ziet hij een figuur in een regenjas voor hem
staan. Hetzelfde silhouet van de man die hem observeerde in het archief. De
man bukt zich naar hem toe.
"Je had dit niet mogen vinden, Marcos," fluistert hij. "Maar je bent verder geraakt
dan de meesten."
"Wat… ben jij?" perst Marcos eruit.
De man glimlacht.
"Ik ben een herinnering. En ik zorg dat sommige waarheden… vergeten blijven."
Dan wordt alles zwart.
16
