Page 23 - Bladerboek
P. 23
De verdwenen klokkenluider…
Vraagt aan zijn moeder:
"Mama, wie was die meneer die niet mocht praten?"
De moeder antwoordt:
"Een man die ons wilde helpen."
Marcos glimlacht. Dat is genoeg. Dat is alles.
Epiloog – De stem blijft klinken
Die nacht keert Marcos nog één keer terug naar de ondergrondse ruimte waar hij
bijna het leven liet. Niet uit dwang. Maar uit eerbetoon. De archieven zijn nu
veilig, beschermd. Maar één dossier bleef onopgelost.
Op een plank vond hij ooit een ongetekend document, met enkel de woorden:
"De Eerste Klokluider – Locatie onbekend."
Hij pakt het vast, stopt het in zijn tas en kijkt nog één keer naar het symbool op de
muur: het oog, met drie strepen.
Hij weet het nu zeker. Dit was geen einde.
Dit was het begin.
23
