Page 269 - Inleiding

De arbeidsrechtbank beschermt overheidscriminaliteit.

Herhaalde vragen over dit ‘speciaal’ ontslag werden door de RVA aan het
NMBS-bestuur gesteld, maar deze vragen bleven telkens onbeantwoord!

Na 3 maanden zonder werkloosheidsvergoeding moest de RVA dan (wettelijk
verplicht) mijn werkloosheidsuitkering beginnen uitbetalen (met
terugwerkende kracht), en had de NMBS door haar stilzwijgen toegegeven dat
het in feite om een onrechtmatig ontslag ging.

Heel spijtig is het feit dat mijn verdediger van de vakbond geen typische
advocaat was, maar iemand uit de juridische dienst van de vakbond, aangesteld
om vakbondsleden voor de arbeidsrechtbank te verdedigen.

In de rechtszaal stond mijn verdediger dus helemaal alleen in een mooi pakje
gehuld tegenover drie rechters + een onverwacht raadgever van het openbaar
ministerie + enkele advocaten van de NMBS in officiële toga.
Het is in deze context ook interessant te weten dat de advocaten van de NMBS
van een advocatenkantoor kwamen van een toen bekend politicus (Hugo
Shiltz).

Alhoewel mij gezegd werd dat ik niet tijdens de zittingen aanwezig
hoefde te zijn, was ik tóch aanwezig en ik heb er geen spijt van dat ik dit
schouwspel, - want dat was het-, heb mogen aanschouwen.

Tijdens de eerste zitting waren ik en mijn verdediger goed op tijd, en de
advocaten van de NMBS ‘ietsje’ te laat.
Toen de ‘knapste’ advocaat van de NMBS naar voor kwam om de ‘vrouwelijke’
rechter te begroeten, verscheen een glimlach op deze rechter haar gezicht. Ze

knikte heel vriendelijk naar de knappe man en deed er een knipoogje bovenop.
Het was alsof ze hem goed kende en stilzwijgend zei “Ik zal er voor zorgen dat
het hier allemaal in orde komt voor u…”

Dit gezien te hebben kreeg ik het gevoel dat ik de zaak zou verliezen.
Hoe goed mijn verdediger het tijdens deze zaak ook bedoelde, en hoe goed
mijn verdediger de conclusies ook opstelde… zo zwijgzaam en onderdanig was

mijn verdediger betreffende mijn verdediging voor de rechter.
Met lede ogen aanzag ik dit toneel en ik wilde mezelf gaan verdedigen, maar
dit màg dus niet.

Ik kreeg het zelfde gevoel dat je als slachtoffer van een misdrijf krijgt als
je jezelf niet mag verdedigen, maar dat je gelaten moet ondergaan hoe
‘anderen’ beslissen over je rechten en de vraag of je slachtoffer bent of niet.

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 269