Page 151 - Inleiding

Pester neemt wraak via slechte wondverzorging.

05/11/2002
Ongeveer 10 voor negen…

Tijdens herstellingswerken aan locomotief nr. 7762 (hoek rechts- voor),
ben ik bijna het topje van mijn rechter wijsvinger kwijt geraakt.

De oorzaak lag bij het feit, dat ik tijdens een handeling met het
slijpmachientje, dit machientje nog niet had uitgeschakeld! Mijn
werkhandschoen kwam tussen het draaiend schijfje en het beschermkapje
terecht. Het was een moment van onvoorzichtigheid.

Dus… een spijtig werkongeval als gevolg van ijverigheid, zoals iedereen wel
eens kan overkomen!

Het machientje blokkeerde in mijn vinger, en toen ik mijn
werkhandschoen uittrok zag ik de ernst van de situatie in… het topje van mijn
vinger was voor de helft doorgeslepen.
Onmiddellijk ben ik op de ‘planning’ gaan vragen om mij naar een hospitaal te

brengen voor de nodige verzorging.
Op de planning hebben ze gereageerd en een ziekenwagen opgebeld.

Maar…
Plots sprong planning-man/EHBO’er Francois Le. recht. Dit was de man
waarover ik destijds een klacht had ingediend bij de arbeidsgeneesheer wegens
de onhygiënische toestand en werking in het EHBO-lokaal.
Deze man had toen tegen mij geroepen “wee degene die het waagt om op mijn

tenen te trappen, want die zal er niet goed van zijn hoor!”.
Francois Le. riep nu “Ik zal u wel verzorgen kom maar mee…”, en we gingen
naar het EHBO-lokaaltje.
Aangezien ik op dat moment een beetje in shocktoestand was (mijn vingertop
hing er half af en bloedde hevig), had ik niet het besef dat ik verzorging door
die persoon best zou weigeren en verzorging door een andere EHBO’er moest

eisen.
Francois Le. heeft glimlachend gewoon dat vingertopje op zijn plaats
gehouden en ingepakt met gaasverband, zónder enige vorm van ontsmetting,
goed wetende dat diepe slijpwonden tot de gevaarlijkste wonden behoren wat
betreft het risico op besmetting, bloedvergiftiging en ontsteking.

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 151