Page 119 - Inleiding

De zaak van macht misbruikende baas Tom Al..

De mensen in de werkplaats hadden al drie keer een nota ontvangen van
Tom Al., waarop stond vermeld hoeveel minuten/uren ze ‘te weinig’ hadden
gewerkt, en met de bijhorende mededeling dat deze uren zouden ingehouden
worden op het loonbriefje, verlofdagen, kredietdagen…

Grote baas Tom Al. was als personeelschef verantwoordelijk voor de
tijdsregistraties en hij had speciaal hiervoor een computertoepassing
uitgewerkt. Blijkbaar zaten er in zijn toepassing echter enkele ‘bugs’ die er voor

zorgden dat er heel wat (opzettelijke?) foute resultaten naar voor kwamen,
maar baas Tom Al. kon aangezien ‘zijn positie’, ‘zijn diploma’s’, en zijn plaats in
de NMBS-hiërarchie, zoals van een onfeilbare God verwacht wordt, dus
onmogelijk fouten maken.

Gelukkig hielden een aantal arbeiders (waaronder ik) ook zélf bij, op
welke data we door eigen schuld te laat kwamen op het werk, zodat we konden

controleren of er administratief ‘gefoefeld’ werd met kredieturen, verlofdagen
enz.
Vergelijking van de data op de briefjes van Tom Al. met de zelf bijgehouden
data, brachten aan het licht dat de meerderheid van de collegae door Tom Al.
werden bedacht met een (soms veel) groter aantal min-uren dan mocht.
Sommigen kregen van Tom Al. zelf geen recht meer op verlof of kredietdagen
terwijl ze zeker waren dat ze er wél nog recht op hadden! Het was alsof Tom Al.
van hogerhand de opdracht had gekregen om op werkuren te besparen door

het (onwetend) personeel via administratief gefoefel uren/dagen ‘gratis’ te
laten werken. Ik had deze bazenpraktijk/spoorbondenpraktijk immers al in mijn
vorige werkplaats meegemaakt.

Klachten dienaangaande, rechtstreeks bij Tom Al. werden door hem
steeds weggelachen. Deze baas van de personeelsdienst reageerde alsof hij
wegens zijn positie onfeilbaar was en niet duldde dat een lagere in functie hem

over een eventuele programmeerfout zou durven aanspreken.
Het ongenoegen hierover in de werkplaats was na verloop van tijd tot zodanig
peil gestegen dat enkele tientallen mensen zinnens waren hun vakbond op te
zeggen, omdat de vakbond tóch niet wilde reageren op hun klachten
betreffende dit machtsmisbruik.

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 119