Page 35 - Bladerboek
P. 35

Het Geheim van de Welriekende Dreef



            Een man die dagelijks uit frustratie zijn koffie over de vuilnisbak smeet, bleef
            plots stilstaan bij een zwak ruikende zwam in de hoek van zijn kantoor. Hij
            ademde in. En gooide zijn lege beker in de juiste bak. Niemand zei iets. Maar het
            werd opgemerkt.


            Marcos hield een logboek bij van dit soort voorvallen. De tweede cirkel breidde
            uit, van Vlaanderen tot in Noord-Frankrijk. Kleine meldingen van herinneringen,

            van zachtheid, van plotselinge helderheid. In sommige gevallen meldden
            mensen dat ze herinneringen ophaalden die nooit van henzelf konden zijn: een
            oude vrouw in Rijsel beschreef hoe ze een scheepsramp overleefde in 1912. Een
            man in Dendermonde herinnerde zich de geur van een dochter waarvan hij niet
            wist dat ze bestond.


            Maar met de groei kwam ook een rimpeling. Dupré begon ’s nachts te dromen
            over een geur die hij niet kende: scherp, steriel, ijskoud. De geur van synthetische
            weerstand.


            Marcos herkende het. “Ze proberen binnen te dringen. Niet fysiek, maar
            chemisch. Met tegengeuren. Met onderbreking.”


            De zwam reageerde met stilte. Geen geur meer in enkele ankerplaatsen. Een
            tijdelijk terugtrekken, als een schildpad in haar schild. En in die leegte groeide

            een spanning. Alsof de wereld iets belangrijks was vergeten — en het nu voelde.

            Noor werd ziek. Geen virus, geen bacterie — een diepe, onverklaarbare

            vermoeidheid. In haar slaap sprak ze onbegrijpelijke zinnen, maar één woord
            herhaalde ze telkens:


            “Verhulling.”


            Ze begon te tekenen in haar slaap. Haar lakens zaten ’s ochtends vol
            potloodlijnen: cirkels, spiralen, wortelnetwerken. Marcos en Dupré bekeken ze in
            stilte. De patronen leken op wat ze eerder in de zwamkamers hadden gezien —
            maar nu met iets extra’s. Pijlen… Richting.


            Marcos begreep wat er gebeurde. Iemand, ergens, had begrepen dat geur niet
            zomaar chemie was — maar betekenis. En betekenis is gevaarlijk voor wie
            controle zoekt.


            De geur die Dupré beschreef was geen afweer, maar een systeemaanval.
            Synthetische geur was het nieuwe wapen.



                                                                                                          35
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40