Page 29 - Bladerboek
P. 29
Het Geheim van de Welriekende Dreef
Dupré zakte op de grond. “Wat nu?”
Marcos liep langzaam naar de cocon en knielde neer. De kring van zwammen
begon opnieuw licht uit te stralen, zwak, maar levend. “We bewaren het niet
alleen,” zei hij. “We laten het groeien — op onze manier.”
Dupré keek op, verward. “Je bedoelt... verspreiden?”
Marcos knikte. “Niet via infectie. Via begrip. Via keuze.”
Samen begonnen ze de kelder in kaart te brengen, elk myceliumkanaal te
traceren. Ze zouden kopieën maken, patronen vastleggen. Niet om te
controleren, maar om te bewaken. Een biologisch geheugenarchief —
decentraal, veilig, organisch.
Een nieuw project. Geen militaire codenaam dit keer.
Maar een symbool: een cirkel van lichtgevende zwammen met in het midden één
woord geschreven in geurinkt:
“Herinner.”
29
