Page 44 - Inleiding

De wonderbare wereld der dromen.

In België was dit (grappig) kandidaatschap zelf zodanig bekend geraakt dat elke avond in het
TV- nieuws een minuutje aandacht werd gegeven aan de Roemeense verkiezingsstrijd voor het
presidentschap en het ongelooflijk succes van die Belg die nog nooit in Roemenië is geweest..

Een ‘BELG’ die vanuit België kandidaat president was voor een onderdrukt land waarvan hij
niet eens de taal kent??? Dat moeten we blijven volgen !!!

Meteen zorgde deze situatie op globaal vlak voor méér bekendheid van ons België en dit was
ook goed voor de Belgische economie en het druk zetten op de Roemeense overheid om een
einde te stellen aan de corrupte politiek en een meer menswaardig bestuur in te voeren.

Ik moest ferm slikken als ik na enkele dagen op de peilingen in Roemenië al op nummer 3
stond en blijkbaar op weg was naar nummer 1 !

Hier in België werd ik door Roemenen aangesproken en gerespecteerd tot en met. Het werd
moeilijk om nuchter te blijven reageren en met beide voetjes op de grond te blijven staan,
maar ik kón dit vanwege mijn karakter.

Zo werd ik tijdens het wandelen plots aangesproken door een Roemeense vrouw met een klein

kind. Haar zoon was agressief en wou niet meer luisteren naar haar. Ze was ten einde raad en
vroeg mij (wegens mijn bekendheid) om haar zoon hierop aan te spreken.

Ik gaf die kleine een ‘preek’ over de gevolgen voor zijn verdere leven. In de aard van “als je op
deze wijze verder doet, dat krijg je een leven vol ellende. Je word misschien een crimineel en
geraakt in het gevang. Zo zal je nooit aan een serieuze job geraken en je vrouw en kinderen

zullen hierdoor moeten leven in armoede en andere ellende. Kijk naar mij… ik heb géén hoog
diploma maar heb wel mijn best gedaan om naar school te gaan, allerlei bekwaamheden aan
te leren enz. Ik en ben een kwaliteitslasser geworden die computers en robotten kan
programmeren en zélf klusjes kan opknappen waardoor ik veel geld bespaar… kijk… ik kan
hierdoor zelf PRESIDENT worden!”.

Dat kind luisterde met grote ogen en de moeder vond het een prachtige speech.
Toen de twee vertrokken waren ging ik door deze les beseffen dat ik deftig moest leren

speechen als toekomstig president, en dat ik meer sociale kontakten moest hebben zoals het
voorbeeld met de moeder en haar kind, als speechtraining.

De droom eindigde, in de onwetendheid of ik wel degelijk de president van Roemenië
geworden was, of niet.
Droom gedaan!

43