Page 9 - Bladerboek

De verdwenen klokkenluider…

De avond valt over Sint-Niklaas wanneer Marcos zich richting de Houtbriel
begeeft, het hart van de oude stad waar, volgens een in onbruik geraakte
bouwtekening uit 1742, ooit een klooster stond. De kaart vermeldt een
ondergrondse kapel die later door stadsuitbreiding werd verzegeld.

Wat hem interesseert is niet alleen de symboliek van de plek — “zoek de stilte

onder de klok” — maar ook een vage aantekening in potlood op de oude
tekening: “Resonans – toegang achter westelijke pilaar?”

De Houtbriel is vandaag een drukbezocht stadsplein, geplaveid met modern
comfort: verlichting, terrassen, parkeerplaatsen. Toch blijkt het eenvoudiger dan
gedacht om ongezien te verdwijnen in de schaduw van een oude zijmuur. Achter
het voormalige schoolgebouw aan de westzijde vindt Marcos een dienstdeur,
deels overgroeid met klimop. Het oude slot kraakt nauwelijks wanneer hij het
met een aangepaste sleutel openmaakt.

Binnen is het duister, muf en stil. Zijn zaklamp snijdt door het stof als een zwaard
door mist. Hij daalt voorzichtig een stenen trap af — treden glad van het vocht,
muren bezaaid met mos.

Dan ziet hij het: een ruimte, cirkelvormig, met in het midden een hangende klok.
Groot, van gietijzer, met een verweerde bronzen koepel en inscripties in het
Latijn: "SILENTIUM VERITATIS" — "De Stilte van de Waarheid".

Maar iets klopt niet. De klok lijkt... te nieuw. Alsof ze doelbewust hier werd
geplaatst. Geen spinnenwebben, geen corrosie op de ketting. Marcos

inspecteert de ophanging. Geen mechanisme, geen verbinding met de
muurstructuur. Deze klok is hier niet sinds de achttiende eeuw.

Plots hoort hij iets schuiven. Hij duikt achter een zuil. Stilte. Dan, met klamme
handen, draait hij langzaam om de klok heen en ontdekt aan de voet een
loszittende tegel. Voorzichtig wrikt hij hem los. Daaronder, in een holte, ligt een
cilindrisch object, kleiner dan de eerste buis. Geen perkament deze keer, maar
een microfilmrolletje in een plastic huls — het soort dat vroeger gebruikt werd
om geheime documenten te transporteren.

Naast het rolletje: een metalen pen met een ingekerfde boodschap:
“Als je dit vindt, ben je te dicht bij de waarheid. Draai je om.”

Een koude rilling glijdt over Marcos’ rug. Hij kijkt op — de ruimte lijkt verlaten —
maar het gevoel dat hij bekeken wordt is intens.

9