Page 4 - Bladerboek
P. 4
De verdwenen klokkenluider…
Net op dat moment krast er iets achter hem.
Marcos draait zich razendsnel om. In de verte beweegt een duister silhouet weg
achter een ingestorte muur. Te ver om een gezicht te onderscheiden, maar
duidelijk een mens — en te toevallig om zomaar te zijn.
Iemand hield hem in de gaten.
Hij stopt het perkament in zijn binnenzak, sluit de buis opnieuw, en werpt een
laatste blik op de plek waar hij groef.
Dan fluistert hij, meer tegen zichzelf dan wie anders:
“Wie je ook was… ik zal je vinden.”
En met stevige tred verlaat hij het terrein, het duister tegemoet dat zich langzaam
over de stad vouwt.
4
