Page 10 - Bladerboek
P. 10
De verdwenen klokkenluider…
Hij besluit de ruimte te verlaten. Wanneer hij terug de trap op wil, hoort hij boven
hem voetstappen. Zacht, traag, doelgericht. Iemand is de trap aan het afdalen.
Hij dooft zijn lamp en houdt zijn adem in.
Een flits van licht. Een zaklamp van bovenaf. Marcos zakt in de schaduw van de
muur. Hij hoort een stem, gefluisterd, op een toon die hem de rillingen bezorgt:
"Hij is hier geweest. Maar de klok heeft niet geluid."
Een andere stem, koeler:
"Dan weet hij nog niets. Laat hem denken dat hij iets gevonden heeft."
Marcos hoort hen weer verdwijnen, voetstappen die zich terugtrekken, de deur
die met een zachte klik sluit.
Pas na enkele minuten komt hij weer in beweging. Hij kijkt nog eens naar de klok
— vals, maar doordacht geplaatst. Een afleiding. Een val.
En toch… hij heeft nu het microfilmrolletje. En dat is iets. Iets wat zij blijkbaar
liever niet opnieuw in handen zagen vallen.
Hij verlaat de ruimte, langzaam en geruisloos, en zwerft die nacht zonder richting
door de stad. Maar in zijn hoofd groeit de overtuiging:
De klok is nep. Maar de boodschap was echt.
En de waarheid... ligt nog dieper.
10
