Page 169 - Inleiding
P. 169

Instructeur neemt wraak om eigen onkunde te verdoezelen.



                      Behalve de abnormale las-opleidingen en proeven, was er ook het feit
               dat ik reeds van in het begin dat ik op de tractiewerkplaats werkte, iets anders

               had ontdekt dat niet door de beugel kon.
               Als ervaren specialist op gebied van vlambooglassen had ik namelijk
               ondervonden dat we op  de NMBS-werkvloer blijkbaar met ‘afgekeurde’
               electroden moesten werken… kon niet anders!
               Ik heb dit vermoeden verschillende keren mondeling vermeld bij mijn grote
               bazen en ja… ook t.o.v. de baas van de lasschool (Luc Vdwa.) die ons
               ‘verplichtte’ om met deze afgekeurde rommel te werken.


                      Een kleine uitleg voor de niet- lasser is hier op zijn plaats.
               Las-electroden (bagetten) worden gemaakt in gespecialiseerde fabrieken en
               gekeurd volgens strenge normen vanwege het feit dat lassingen kwalitatief
               hoogwaardig moeten zijn, gezien het veiligheidsrisico.
               Van elk nieuw lot las-electroden worden willekeurige stalen genomen en met
               deze stalen worden las- testen uitgevoerd. Bij negatief resultaat wordt het
               ganse lot afgekeurd en voor vernietiging naar de staalovens gevoerd om terug

               gesmolten te worden. Een afgekeurd lot is waardeloos en mag niet verkocht
               worden.
               Ik uitte regelmatig het vermoeden dat de NMBS ‘administratief gezien’
               misschien wel dure goedgekeurde loten aankocht, maar dat de ‘aankopers’
               het geld op zak staken en voor de NMBS in realiteit  ‘afgekeurde’ loten
               aankochten aan een ‘klein’ prijsje.

                      Dat het uiten van deze vermoedens niet in goede aarde viel bij degenen

               die ik door deze vermoedens in zekere zin betichtte van oplichting, is dus wel te
               begrijpen, en zeker als het om miljoenen-affaires gaat.
               Het antwoord dat ik telkens kreeg was op zijn minst flauw.
               “Daar kunnen wij niets aan doen! Met wélke bagetten er gelast wordt, mogen
               wij niet beslissen, dat wordt in de Walen beslist, en daar heb jij, je niet mee te
               moeien!”


                      Wie wil er nu een schip dan slecht gelast is en het risico loopt om in twee
               of meerdere stukken te breken tijdens de eerste reis?
               Wie wil er een auto die tegen 120 km./uur kan uiteenvallen met x-aantal dode
               gezinsleden tot gevolg?
               Wie wil er een trein die bij een kleine botsing al zware schade oploopt wegens
               slechte laskwaliteit?
               Enfin, er was dus weeral een reden gecreëerd voor de oplichters om mij zo vlug
               mogelijk bij de NMBS buiten te werken, want  ik was een ‘klokkenluider’.

                ________________________________________________________________
                                                                   De pesters van het spoor           169
   164   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174