Page 171 - Inleiding

Instructeur neemt wraak om eigen onkunde te verdoezelen.

Er moesten 5 verschillende lasproeven worden afgelegd.
Eerst de proeven met de half- automaat, en vervolgens de proeven in

vlambooglassen met de electrode,waarin ik zonder te moeten stoefen al
decennia ‘gespecialiseerd’ was, wat ik trouwens kon bewijzen met certificaten.
later zouden er dan proeven volgen voor TIG- lassen, gassmeltlassen en gutsen.

De proeven met de half- automaat waren gedaan, en als voorbereiding
voor de proeven waarin ik gespecialiseerd was (vlambooglassen), mocht ik
beginnen oefenen op testplaten.
Toen ik bezig was met oefenen, voelde ik plots een zachte hand die mijn hand

vastgreep, en een zachte stem die mij vertelde dat ik fout bezig was. De stem
zei dat ik mijn basische electrode niet onder de juiste hoek hield ten overstaan
van het werkstuk, en de hand die de mijne had vastgenomen dwong mijn hand
tot een andere (foute) positie.
Ik stopte met lassen om te zien wie hier met mijn voeten aan het spelen was en
mij als ervaren stielman, plots behandelde alsof ik een ‘beginneling’ was door
mijn handje vast te houden.

Eerst dacht ik aan een grapje van een andere lasser, maar… het was bediende
Luc Vdwa. die zélf niet degelijk kon lassen maar wel ‘gepromoveerd’ was tot
‘lasinstructeur’!

Ik maakte me kwaad, en zei dat hij mijn hand moest loslaten, dat ik in
deze lastechniek gespecialiseerd ben en dus wel zélf kan beslissen hoe de stand
van de electrode t.o.v. het werkstuk moet zijn om kwaliteitswerk te kunnen
afleveren. Spijtig genoeg liet ik me tijdens deze reactie ook ontvallen dat hijzelf

blijkbaar niet kon lassen en dat ik mijn beroepseer en vakkennis niet laat vallen
voor iemand die mij wil verplichten om op een slechte wijze te lassen met
basische electroden.

Dit viel uiteraard niet in goede aarde, en razend vanwege deze
‘vernedering’ spurtte deze ‘instructeur’ naar de telefoon om de
personeelsdienst van mijn werkplaats in Antwerpen op te bellen met een

litanie over mijn zogezegde onkunde, koppigheid, en onwil om te luisteren naar
zijn (foute) ‘instructies’. Hij kon met mij niets aanvangen enz.

Eerst die zachte hand op de mijne in dat donkere lashokje, en daarna de
hevige reactie omdat ik niet wilde ingaan op zijn vraag, liet de gedachte
opkomen aan een op de teentjes getrapte homo die fysisch contact zocht en
zich plots afgewezen voelde.

________________________________________________________________
De pesters van het spoor 171