Page 5 - Bladerboek
P. 5

Het Geheim van de Welriekende Dreef



            De geigerteller begon zachtjes te tikken.
            Eerst sporadisch, dan ritmischer, totdat het een subtiele cadans vormde bij elke
            stap die hij zette.
            Marcos bleef even staan, hield het apparaat op armlengte en draaide langzaam in

            het rond. Richting noordwest sloeg de naald iets verder uit.
            Hij volgde de richting en kwam al snel bij een open plek waar de grond bedekt
            was met een fluweelachtige moslaag.

            In het midden groeiden paddenstoelen die hij nog nooit had gezien: hun hoeden
            waren half transparant, met een pulserende gloed alsof ze ademhaalden. De
            rand van de zwammen lichtte op in een dof groen. Het zag eruit als iets

            buitenaards.

            Hij knielde neer en haalde zijn staalname- kit boven. Met chirurgische precisie
            sneed hij een stuk van de zwam af en plaatste het in een verzegelde container. In
            zijn notitieboek schreef hij:
            “Locatie: Welriekende Dreef, open plek. Organisme: Schimmeltype onbekend.
            Bioluminescentie aanwezig. Stralingsniveau: verhoogd maar stabiel. Hypothese:
            mutatie door langdurige blootstelling aan kunstmatige straling? Militaire

            oorsprong niet uit te sluiten.”

            Plots hoorde hij een zacht geritsel, alsof iets of iemand hem observeerde. Hij
            keek op, zijn hand instinctief op het handvat van zijn zakmes. Maar er was niets te
            zien behalve een licht trillende varenplant aan de rand van de open plek. Marcos
            ademde diep in. De geur was nu zo intens dat hij duizelig werd. Hij bond een natte

            doek voor zijn neus en mond.

            Aan de andere kant van de open plek ontdekte hij een reeks vreemde afdrukken in
            de aarde. Niet menselijk. Niet dierlijk. Rond en diep, alsof iets zwaars en
            glibberigs zich langzaam had voortbewogen.
            Hij volgde het spoor, dat zich als een kronkelende lijn verder het bos in slingerde,
            richting een dichte struikpartij.
            Toen hij zich erdoorheen wrong, kwam hij plots uit bij een roestige metalen deur,
            half verborgen achter klimop en varens. Op de deur stond in verweerde letters:

                   "Afdeling 14 - BioChem - Toegang verboden"

            Marcos voelde hoe zijn hart sneller klopte. Hij wist dat hij een grens had
            overschreden. Wat hij nu zou ontdekken, kon zijn leven voorgoed veranderen...





                                                                                                            5
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10