Page 3 - Bladerboek
P. 3
De wolf van het Waasland…
Het begon zoals zulke dingen altijd beginnen: niet met een schreeuw, maar met
een fluistering.
De ochtend was nat en zwaar van mist toen de eerste melding kwam. Een oude
boer uit Vrasene, met een stem als schurend hout, vertelde live op Radio
Waasland:
“Ik zag iets in de verte. Groot en geluidloos… Bewoog als een schaduw over de
akker, net voor zonsopgang. Het keek naar mij... en ik voelde me kleiner dan ooit.”
De presentator lachte ongemakkelijk, zoals mensen doen wanneer ze niet weten
of iets serieus bedoeld is. Maar luisteraars bleven hangen. De telefoon begon te
rinkelen. Meer meldingen kwamen binnen. In Kemzeke had een fietser iets horen
grommen in de struiken. In Belsele vond een jogger pootafdrukken die abrupt
ophielden bij een beek, alsof het dier was opgelost in de lucht.
Er was geen paniek, geen sensatie. Alleen dat typische, Wase wantrouwen:
“Wat ze niet kunnen verklaren, zwijgen ze dood. Maar wij weten beter.”
Ver weg, in zijn kleine kelderwoning in een zijstraatje van Sint-Niklaas, zat Marcos
Spandelius aan zijn bureau. Zijn koffie was al koud geworden. Hij had net een
oude krant opgevouwen toen hij het hoorde — de heruitzending van het
radiofragment.
Zijn wenkbrauwen fronsten subtiel. Zijn vinger bleef hangen boven het
toetsenbord.
Hij pauzeerde.
“Een wolf?”
“Hier?”
Hij stond recht, strekte zijn rug, en wandelde naar de muur waar een oude
landkaart van het Waasland hing. Op bepaalde plekken had hij pins geplaatst –
resten van vorige onderzoeken: een verdwenen klokkenluider, een mysterieuze
tunnel, een spoor van radioactieve paddenstoelen.
Nu, zonder aarzeling, nam hij een rode pin en stak die in Vrasene.
“Als niemand hem ziet… waarom zien ze hem dan toch?”
De volgende ochtend stapte Marcos op de trein in het station van Sint-Niklaas.
Zijn veldjas droeg sporen van eerdere reizen: een scheur bij de rechtermouw (een
ruzie met een alpaca in Peru), een vlek van besjes uit het Zwarte Woud. Aan zijn
riem hing een klein notitieboek met de naam “Lupus?” erop geschreven in inkt.
3
