Page 20 - Bladerboek
P. 20
De wolf van het Waasland…
Wat nu?
Marcos zat aan zijn bureau, zijn vingers rustend op het houten oppervlak, alsof hij
wachtte tot het hout zelf hem een antwoord zou geven.
“Als ik dit publiceer…”, dacht hij.
“…dan weten ze dat ik weet.”
Hij was geen naïeveling. Hij wist dat sommige mensen hun macht niet verliezen,
zelfs als je hun gezicht toont. Ze veranderen gewoon van masker.
Maar als hij niets deed, dan bleef de wolf vrij. Dan bleven de mensen geloven dat
er niets aan de hand was. En de wolf — die zou doorgaan. In pakken, in
netwerken, in excuses.
Hij opende zijn laptop. Startte een nieuw document:
“Dossier L-47: De Wolf van het Waasland”
Hij begon te schrijven. Niet als een aanklacht, niet als een schreeuw, maar als
een verhaal. Eén dat waar was, maar dat als fictie kon gelezen worden. Zodat de
lezers zelf zouden moeten kiezen: geloof ik dit?
Hij beschreef zijn zoektocht. De lege velden. De mensen die fluisterden. De man
in de loods. De glimlach van Van Lucht.
Hij liet het einde open.
“Wie de wolf wil herkennen, moet eerst in de spiegel durven kijken,”
schreef hij in het slothoofdstuk.
Hij gaf het geen formele conclusie.
Geen harde aantijging.
Alleen de feiten.
En zijn vraag:
“Wat zou jij doen, als je wist wie de wolf was… maar niemand je geloofde?”
Toen hij klaar was, las hij alles nog één keer door.
Hij aarzelde.
Zijn vinger zweefde boven de knop: Publiceren.
20
