Page 9 - Bladerboek

De duif van Nazareth.

Temidden van deze moderne pelgrimage stond Marcos Spandelius.

Hij droeg geen toeristenhemd of safarivest, maar een dikke, versleten trui met
gebreide mouwen en zijn onmisbare vilten hoed waarop discreet een kleine
Belgische vlag gespeld was. Aan zijn voeten stond een houten reiskoffer, beplakt
met stickers van eerdere avonturen: Machu Picchu, Luxor, Delphi, en nu – voor

het eerst – een glanzende nieuwe sticker: NAZARETH.

Terwijl de meeste reizigers hun tijd verdreven met smartphones of koffie, zat

Marcos op een metalen bankje en schreef. Zijn notitieboek vulde zich met
gedachten.

“Als Nazareth in 30 n.Chr. het toneel was van een interdimensionale
conceptie, dan moet de omgeving sporen dragen van die gebeurtenis. Elke
legende laat sediment na: in steen, in schaduw, in overlevering.”

Hij keek op naar het grote raam, waarachter een vliegtuig klaarstond.

"Een duif vliegt met zijn vleugels," mompelde hij, "maar ik vlieg met vragen."

In zijn borstzak zat een fotokopie van een fragment uit een obscuur Armeens

manuscript waarin een "vluchtige engel met vogelpoten" werd beschreven. In zijn
koffer lagen meettoestellen, UV-lampen, een kleine DNA-sampler, en een
identiteitskaart van een verzonnen stichting: het Instituut voor Spiritueel
Genetisch Erfgoed – een handige dekmantel.

Toen zijn vlucht werd afgeroepen, stond Marcos op, zijn lichaam nog soepel
ondanks zijn zestig-plus jaren. Hij gaf zijn koffer een tik, alsof hij een oude vriend
wekte, en liep richting gate A23.

✈︎

Boven de Middellandse Zee keek Marcos uit het raampje. De wolken leken stil te
hangen, als dikke lagen room. Hij dacht aan Maria. Niet de heilige. De vrouw. De
mens.

“Zij was zestien, misschien jonger. Geen sociale media, geen wetenschap, geen
vrijheid. En plots… een boodschap. Een zwangerschap. En een duif. Waarom een
duif?”

9