Page 281 - Inleiding
P. 281

Het wantrouwen in werkgevers is dan zo groot geworden dat je niet
               meer wil werken voor werkgevers!


               Je bent niet meer wie je was…
               Je gaat niemand meer vertrouwen…
               Je gaat meer naar het negatieve dan naar het positieve kijken van de dingen…
               De plezante, steeds goedgemutste, positieve werker veranderd in een
               behoedzame, wantrouwige, persoonlijkheid…
               De lach verdwijnt…
               De wraakgevoelens ten overstaan van de pesters komen op, loontje komt wel

               om zijn boontje enz….
               Geen medelijden meer met pesters die een zware tegenslag meemaken, want
               “het is hun verdiende straf” enz….
               Je zin voor hulpvaardigheid krijgt een andere dimensie en je word strenger
               voor je omgeving…

                      Kortom je bent door de pesterijen veranderd voor de rest van je leven,

               en meestal niet in de positieve zin.
               Inderdaad is het bij dergelijke diepgaande geestelijke impact mogelijk dat
               negatief ingestelde en zwakke gekwelde mobbing- slachtoffers, gaan denken
               aan zelfmoord enz.

                      Die keren dat de pesters mij letterlijk voorstelden om zelfmoord te
               plegen door ophanging, zodat ze van mij vanaf zouden zijn, heb ik inderdaad
               aan die smeerlappen hun ‘voorstel’ gedacht.

               Ik ging in mijn stal staan en stelde mij voor dat ik een haak in een balk sloeg en
               mij er aan ging ophangen. Daarbij stelde ik mij voor hoe ik mij zou voelen als ik
               een mobbing-slachtoffer zou zijn met een zwak karakter.
               Op dergelijk moment besefte ik heel goed dat het voor zwakke karakters maar
               een kleine stap zou zijn om tot dergelijke daad over te gaan.

                      Gelukkig ben ik altijd een positieve persoonlijkheid geweest met een

               mondig en sterk karakter. Ik denk dan aan mijn gezin, mijn leven, en aan het
               feit dat ik door zo’n daad enkel de pesters een plezier zou doen.

               Mijn pesters een ‘plezier’ doen is het laatste waar ik aan denk hoor!

               Alleen al de gedachte dat je de pesters een plezier doet door uit het leven te
               stappen zou voldoende moeten zijn voor een mobbing-slachtoffer, om zeker
               ‘NIET’ uit het leven te stappen!

                ________________________________________________________________
                                                                   De pesters van het spoor           281
   276   277   278   279   280   281   282   283   284   285   286