Page 34 - Bladerboek
P. 34
De ontdekking van NIKALON…
De ultieme openbaring…
Plots wordt zijn geest licht.
Zijn adem wordt diep en langzaam.
De ruimte verandert.
Niets flitst, niets knalt.
Hij voelt zichzelf loskomen van zijn lichaam – niet als dood, maar als thuiskomen.
Zijn bewustzijn zweeft boven de stad, en ziet alles:
• De energiecircuits van Nikalon pulseren in verbinding met de sterren.
• De geschiedenis van de stad wordt herschreven in het collectieve veld.
• Kinderen op aarde die dromen van vreemde steden.
• Een stille heropleving van menselijk bewustzijn.
En dan verschijnt de Wachter, vredig, sereen.
“Jij hebt de cirkel gesloten. Jij hebt onthouden wie je was.
En zo zal de wereld zich herinneren.”
De boodschap blijft achter…
Marcos keert niet meer terug naar de oppervlakte.
Zijn lichaam blijft op het bankje. Vreedzaam. In rust. Alsof hij slaapt.
Later zal men hem vinden, met een glimlach en een open schrift op zijn schoot.
Op de laatste pagina staat, in eenvoudige maar krachtige letters:
“Ik was geen profeet. Geen held. Geen meester. Enkel een mens die
luisterde.”
“Nikalon leeft. En zij die dromen, zullen haar weer vinden.”
34
