Page 33 - Bladerboek
P. 33
De ontdekking van NIKALON…
Met een schok keert Marcos terug in de realiteit. De poort is gesloten. De
symbolen dof. De wachter verdwenen.
De arbeiders vinden Marcos zittend in stilte bij een muur aan de werf. Hij zegt
niets... behalve:
“We weten niets over wie we zijn... maar ik heb een glimp gezien.”
Dag 33 – Stilte na de storm…
De buitenwereld is weer tot rust gekomen. De hekken rond de werf op de
Houtbriel zijn deels verwijderd. De media is overgestapt op nieuwe sensaties. De
academische wereld discussieert nog altijd, maar de storm is gaan liggen.
Marcos leeft nu eenvoudig. Hij huurt een kleine chalet aan de rand van het
Waasland, aan de rand van de velden. Geen wifi. Geen schermen. Alleen een
houten tafel, een vulpen en stapels schriftjes.
Maar in hem leeft Nikalon. Niet als plaats, maar als toestand van bewustzijn.
De terugkeer naar de bron…
Op een vroege ochtend, net voor zonsopgang, keert Marcos nog één keer terug
naar de ondergrondse stad. De ingang, die inmiddels officieel verzegeld is, opent
zich voor hem zonder dat hij ze aanraakt. De poort herkent hem.
Hij wandelt door de nu levende straten. Fijne lichtdeeltjes dwarrelen als pollen
door de lucht. De stad is niet meer stil — ze ademt.
Op het centrale plein gaat Marcos zitten op een ronde steenbank. Hij kijkt naar
het heropgestarte energieveld in het hart van Nikalon en glimlacht.
“Ik heb jullie gevonden,” fluistert hij.
“Maar eigenlijk… hebben jullie mij gevonden.”
33
