Page 25 - Bladerboek
P. 25
De ontdekking van NIKALON…
Maar terwijl hij dieper ademhaalt, voelt hij een lichte trilling onder de grond. Eerst
bijna onmerkbaar… dan duidelijker. Het is alsof de stad begint te ademen.
Hij merkt dat de symbolen op de poort — die eerder dof waren geworden —
opnieuw gloeien, maar ditmaal ongecontroleerd. Een golf van energie verspreidt
zich over de wanden van de zaal, als vonken over een natte steen.
De scheur…
In de lucht boven het plein van Nikalon opent zich plots een scheur. Geen fysieke
barst in steen, maar een tijdsflits, een vibrerend venster waarin beelden
razendsnel voorbijflitsen:
• een jonge vrouw in witte gewaden loopt door een bruisende stad.
• een massale evacuatie met schaduwen die uit de hemel vallen.
• een blik op de sterren… die plots anders staan dan normaal.
• en Marcos zelf — ouder, gekleed in een mantel, pratend tegen een
onbekend wezen.
Het is alsof verleden, heden en toekomst in een draaikolk zijn gesleurd.
De wanden beven.
De trilling zwelt aan.
En dan… valt alles plots stil.
De waarschuwing…
In het midden van de poortzaal verschijnt opnieuw de Wachter, maar ditmaal niet
stil en sereen — nu schokkend, alsof hij gefragmenteerd is. Zijn contouren
flikkeren.
De stem die Marcos eerder hoorde, klinkt nu hees en haast wanhopig:
“De balans is verstoord.
Iemand probeert de poort te forceren.
De herinnering is niet meer veilig.”
Marcos kijkt op.
“Wat bedoel je?”
25
