Page 22 - Bladerboek
P. 22
De ontdekking van NIKALON…
Dit is geen fysieke plek, beseft hij.
Dit is bewustzijn. Een laag van de werkelijkheid die we vergeten zijn.
De Bibliotheek van de Eeuwigheid…
Plots verandert de ruimte om hem heen. Uit het niets rijzen torenhoge
boekkasten op, cirkelvormig gerangschikt rond een gouden kern. Elk boek is
anders van vorm, kleur, materiaal. Sommige zweven. Andere pulseren zacht. Het
is de Bibliotheek van Inwijding.
In het midden wacht een lessenaar. Op die lessenaar ligt een boek.
Groot. Donker. Gesloten.
De rug draagt slechts één teken: De achtpuntige zon van Nikalon.
Wanneer Marcos het boek aanraakt, opent het zich vanzelf. De pagina’s bewegen
zonder zijn tussenkomst. En dan… begint het boek met hem te “spreken”. Niet
met letters. Niet met stem. Maar via directe overbrenging van betekenis in zijn
geest.
De Inhoud…
Het boek onthult:
Dat het universum geen toeval is, maar een symfonie van trillingen.
Dat elke beschaving toegang heeft tot het “kosmisch geheugen” — een veld van
kennis dat door gevoel en bewustzijn wordt aangesproken.
Dat Nikalon ooit fungeerde als een poortwachter-cultuur: hoeders van
interdimensionale balans, gericht op harmonie tussen materie en geest.
Het beschrijft hoe de inwoners van Nikalon zich ontwikkelden tot energetisch
bewuste wezens — en hoe hun nieuwsgierigheid naar de kern van het universum
hun grootste gave én hun val werd.
Zij openden wat niet bedoeld was om geopend te worden: een scheur in het
continuüm van bewustzijn.
Die scheur... was de poort.
Zij bouwden het om te bewaren wat ze ontdekt hadden, en sloten zichzelf
vrijwillig op in de stad, om te voorkomen dat het misbruik ervan de rest van de
wereld zou raken.
22
