Page 94 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Hoofdstuk 21: Het computertijdperk brak aan voor Jan met de pet.

Ik had dus een geslaagde opleiding voor computerprogrammeur achter de rug, en kort daarna
brak het computertijdperk aan voor de minder gegoede burgers.
De eerste betaalbare ‘home- computers’ werden gelanceerd en gezien mijn interesse voor
moderne technieken was ik er als de kippen bij om mij zoiets (toen heel duur) aan te schaffen.
Dan kon ik het programmeren eindelijk ‘in praktijk’ gaan leren en toepassen.

Ik was dus één van de weinigen die in die tijd een dure homecomputer kocht. Woorden zoals
PC, informatica, pixels en andere modernere computer grammatica bestonden nog niet en
werden pas x- jaren later ‘uitgevonden’.

In die tijd waren de gespecialiseerde vaktermen ‘logica’, ‘mnemonics’, ‘kernengeheugens’,
‘Z80’, ponskaarten en ponsters die sigaretten paften van de stress…

De enige ietwat betaalbare keuze op dat moment op de computermarkt was een
homecomputer van TANDY. De TRS80 model 1.
Vergeleken met de later opkomende PC was dit grote rommel maar in die tijd dus

‘supermodern’ natuurlijk.

Hij bestond uit een keyboard waar de processor (Z80), geheugenchips enz. in verwerk zaten, én
een monitor. Het systeem werkte op 60Hz terwijl het hier 50Hz is, dus een flikkerend beeld hé.
De maximum resolutie op het scherm was iets in de aard van 20 lijnen van 40 karakters (letters
of blokjes)… kleur bestond nog niet. Maar het was wel degelijk een ‘computer’.
Voor het opslaan van programma’s en data moest je ook beschikken over een degelijke
draagbare cassettespeler.

Andere randapparatuur kwam later en die werd verbonden via een ‘flatkabel’.
Het standard geheugen was 4K (niet te geloven hé!).
Bij een kleine beweging met je keyboard, waardoor de flatkabel een minimum bewoog, was je
soms alle werk dat je gedaan had en nog niet had gesaved op de piepende cassettespeler,
volledig verloren door een ‘tilt’, en mocht je vloekend alles opnieuw terug intypen.

Maar het was een ‘moderne computer’ hé!

Na verloop van tijd kreeg je de kans om het geheugen uit te breiden tot 16K , maar dat kon niet
zonder een dure ‘interface’ te kopen om dit (zeer duur) geheugen in te plaatsen. Eerst 16K en
dan zelf tot een luxueuze superdure 32K. Voordeel was dat je via die ‘interface’ de later
uitgevonden diskdrive, pruts- printertjes enz. kon gaan aansluiten.

93