Page 74 - Bladerboek

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 2: Er zit overal onkruid tussen het koren.)

Ik denk ook aan die keer dat de politie aan mijn deur kwam bellen omdat ik voor een
ander voortuintje geparkeerd stond en dat de eigenaar van dit voortuintje hen had
opgebeld met de vermelding dat ik met mijn auto in de weg stond voor zijn/haar auto
die in hun voortuintje stond geparkeerd..

Normaal gezien kon dit niet want op het moment dat ik daar parkeerde stond er geen
enkele auto in hun voortuintje… anders had ik daar niet geparkeerd als gentleman.

Wat had die eigenaar dan gedaan?
’s Nachts zijn eigen auto tussen de bomen door via een kleine ruimte over het voetpad
gelaveerd, en dan met minstens een tiental korte parkeer- moves (vooruit, achteruit,
beetje naar rechts, terug vooruit, achteruit, beetje na rechts enz. enz…. zijn auto in zijn
voortuintje kunnen maneuvreren!
Zodanig dat het leek alsof deze auto er altijd al stond natuurlijk!

Sindsdien… als ik nu voor een leeg voortuintje parkeer… trek ik een foto als bewijs dat er
geen auto op stond op dat moment.

Er zijn zelf mensen die anderen een parkeerverbod op de openbare weg voor hun
voortuintje proberen ‘afdwingen’ omdat zijzelf twee auto’s hebben. Dan zetten ze er
eentje steeds in de voortuin omdat ‘de mensen’ zich logisch gezien niet dààrvoor op de
openbare weg zullen parkeren, en… dan hebben ze een extra parkeerplaatsje gecreëerd
voor hun tweede auto op de openbare weg, vlak voor de deur(hun voortuintje)! Mooi

trucje niet?

’t Is niet voor ’t een of ’t ander, maar dat mocht allemaal gebeuren in de straat én
omgeving waar de arrogant parkerende ‘schepen van mobiliteit’ zélf woonde!

’t Is maar om te zeggen dat niet alleen plantaardig onkruid dat niet gestopt wordt, zich
ongebreideld gaat uitbreiden, maar dat dit dus ook gebeurt met onkruid dat groeit in

het menselijk brein.

73