Page 174 - Inleiding

Memoires’ van Marc Spandel (Deel 1: de werkvloer)

Ik maakte hierbij de opmerking dat het onverantwoord was om ongeschoold personeel van
onderaannemers tewerk te stellen op dergelijk bedrijf omdat ze niet beseffen in welke

levensgevaarlijke omstandigheden ze soms moesten werken.
Ik doel hier onder andere op het opkuisen van afvalputjes en riolen met reststoffen van
proefdieren en andere producten waar experimenten mee gedaan zijn rond kanker,
geslachtsziekten, virussen, bacteriën enz., en dat deze ‘opkuisen’ onbewust van de gevaren
voor besmetting enz. uitgevoerd werden zonder geschikte veiligheidskledij.
Zelfde met het (nonchalant) vervangen van buizen, vaten enz. die vervuild zijn met gevaarlijke
chemische, biologische, bijtende en andere producten.

Enkele weken later werden de contracten met alle ‘onderaannemers’ verbroken.

Nog een klein, niet onbelangrijk feitje.
Dit bedrijf kreeg jaarlijks zoveel overheidssubsidies dat ze deze niet konden opwerken.
Om deze subsidies op te krijgen had een baas zijn familie een ‘tuinbedrijfje’ opgericht om al de
gazonnetjes elk jaar enkele keren te ‘vernieuwen’.
De afgegraven aarde werd dan op volgende wijze vervangen door nieuwe aarde.

Een vrachtwagen reed met de afgagraven grond weg (even rond de kerk) en bracht deze dan
als ‘nieuwe’ vervangende grond terug. Op de kleine stukjes gazon was bij wijze van spreken
steeds werk voor pakweg 5 man met 5 graaf- en andere machines van dit tuinbedrijf!
Ik stelde mijn baas de vraag wat het nut is van dit gedoe en kreeg als antwoord: “Dit is om de
subsidies op te werken. Als we dit niet doen, krijgen we volgend jaar ‘minder’ subsidie snap
je?”

Hier heb ik ook ondervonden dat ik wel een specialist was op gebied van Vlamboog- lassen

(zwaar laswerk), maar moest toegeven met tig- lassen op dunne platen slechts een amateur te
zijn.
Ik kreeg van de plaatselijke specialist op dit vlak eens de kans om het te ‘proberen’ en het
resultaat was een lelijk gat in die plaat!

Ik was dus een ‘ervaring’ rijker!

173