Page 6 - Bladerboek
P. 6
De ontdekking van NIKALON…
De stad noemt Nikalon…
Er komt een indrukwekkend panorama tevoorschijn, dat Marcos letterlijk de
adem beneemt...
Voor hem ligt een ondergrondse stad. Niet zomaar een verzameling van stenen,
maar een complete metropool uit een ander tijdperk. De muren glanzen als
gepolijst obsidiaan. De straten zijn netjes geplaveid. Huizen, tempels,
fonteinen... alles is intact, maar bedekt met een laag tijdloos stof.
Aan de horizon torent een centrale structuur op – een gebouw dat doet denken
aan een tempel, met zuilen en gebeeldhouwde figuren in de muren. Rondom ziet
hij standbeelden van mensen in lange gewaden, sterrenkaarten, geometrische
patronen en symbolen die Marcos nooit eerder heeft gezien.
Hij mompelt, met ogen als schoteltjes:
“Dit... dit is ouder dan Rome, ouder dan Egypte zelfs…Het lijkt een levende stad in
slaap… ”
Wat Marcos het meest raakt, is de afwezigheid van verval. Geen ingestorte
muren, geen brandsporen, geen sporen van strijd. Alles is bewaard alsof de stad
op één moment plots... verdween uit de wereld. Alsof de tijd er werd stilgezet.
Hij wandelt traag door de smalle straten. Zijn voetstappen echoën tegen het
gesteente. Op een deur vindt hij een ijzeren plaat met het woord “Nikalon” erin
gegraveerd.
“De stad heeft een naam… Nikalon.”
Op een plein vindt hij een standbeeld van een vrouw met open gespreide armen.
In haar handen: een zon in de ene hand en een bol in de andere. Aan haar voeten
staat in een onbekende taal iets gegraveerd, maar Marcos herkent terug één
symbool: het achtpuntige sterrad. Datzelfde symbool stond ook op de poort aan
de hoofdingang.
In een gebouw dat lijkt op een bibliotheek ontdekt Marcos objecten:
• metalen boekplaten met gravures
• kristallen met lichtreflecties die lijken te reageren op zijn aanwezigheid
• een stenen kaart van een landschap dat niet lijkt op de huidige wereld
6
