Page 20 - Complot -C19

Complot C-19.

Hoofdstuk 5

Verwerking radioactief afval.

De opslag van radioactief afval.

Aangezien het gevaar dat radioactief afval voor de bevolking van
zogenaamd ontwikkelde landen en aangezien de toename van dit gevaarlijke
goedje waardoor plaats voor een veilige stokkering steeds krapper wordt, werd
besloten dat er een manier moest gezocht worden om dit afval te dumpen in
andere, zogenaamde ontwikkelingslanden en woestijnlanden met kleinere

bevolkingsdichtheid.

Een beetje corruptie, vriendjespolitiek enz. zorgde ervoor dat de G7-leden
tot de onderlinge afspraak kwamen dat dit maar op één ‘aannemelijke’ wijze kon
gebeuren, en dat is dumping onder het mom van oorlogvoering op vooraf
afgesproken slagvelden… ver van huis, en veilig voor het eigen volk.

Het vastleggen van een slagveld is voor schijnheilige ‘leiders’ niet moeilijk
omdat ze de politieke, justitiële en militaire macht in handen hebben.

Een paar voor de G7 ‘veilige’ slagvelden werden vastgelegd en nu moest er
alleen nog een reden gevonden worden om op die slagvelden een oorlog te
kunnen starten om het radioactief afval te kunnen dumpen.
In Irak bijvoorbeeld hadden ‘ze’ als zogenaamde ‘reden’ de wereldbevolking
wijsgemaakt dat Irak oorlogszuchtig was en een wereldwijd gevaar betekende,
want het was zich zogezegd aan het voorbereiden om het westen te veroveren en
beschikte over ‘geheime’ fabrieken, opslagplaatsen en installaties voor
chemische en biologische aanvalswapens allerlei.
Irak was deze massavernietigingswapens zogezegd volop aan het produceren, en
dat is niet voor niets hé!

Irak protesteerde tegen deze valse aanklachten… riep luidkeels dat het
leugens waren, en liet op aanvraag van de betichtende landen, teams met
‘experten’ toe om in gans Irak te gaan zoeken of deze ‘geheime’ opslagplaatsen
en fabrieken wel bestonden en waar zij zich situeerden.

Resultaat:
In de ‘geheime’ rapporten van de ‘experten’ stond uiteindelijk vermeld dat er in
Irak ‘nergens’ dergelijke opslagplaatsen en/of fabrieken en/of installaties te
vinden waren, maar dit moest voor de rest van de wereld (althans het eerste jaar)
zeker verzwegen worden!

20