Wat is ‘normaal’?
Iedereen zegt wel eens over iemand anders, of over iemand anders zijn/haar mening of gedrag..."Dat is niet normaal!"
Maar dit is fout, want iedereen is normaal... en/of abnormaal!
Elk individu is 'uniek'.
Dat elk individu uniek is, werd ontdekt door de gerechtelijke diensten via de vinger-
Nog een beter bewijs is de genetische code (het DNA) die bij elk levend wezen uniek blijkt te zijn.
Buiten het feit dat we uniek geboren worden, en ons verder gedrag, zowel fysisch als psychisch voor het grootste deel door onze genetische code bepaalt zal worden (zie de vele familiale trekjes), worden wij ook voor een groot gedeelte verder 'gevormd' door de levenservaring en de omgeving(en) waarin we tijdens onze levensloop vertoeven.
Zo kunnen we beweren dat een eeneiige meerling, indien een natuurgril er voor zou zorgen dat ze dezelfde genetische code zouden hebben, tòch tijdens hun levensloop een ander gedrag en andere gedachten gaan ontwikkelen, afhankelijk van hun persoonlijke ervaringen.
Het feit alleen al dat meerlingen geboren worden met minuten of seconden tussenpauze zorgt ervoor dat ze geboren worden in verschillende tijdsmomenten. (Het uniek zijn is hier dus al verbroken)
Wat betreft klonen kunnen we juist dezelfde theorie gebruiken. Stel dat men een kloon kan maken met identiek dezelfde genetische code als zijn/haar bron-
Dit bij wijze van inleiding...
Als we nu één uniek individu nemen...
Dit individu zal zichzelf (meestal) bekijken als 'normaal', zowel van lichaamsbouw als van gedachten. Ik ben de mooiste, de beste, de slimste, enz.
Omgevingsfactoren kunnen hier op inwerken (opvoeding, scholing, armoede, rijkdom, ongevallen, misvormingen...), met het gevolg dat er zowel individuen ontstaan met een minderwaardigheidscomplex als hoogmoedige individuen.
In alle gevallen, en dit is zeer belangrijk... gaat elk individu zich spiegelen aan een ander individu, en 'vergelijkingen' maken. Het is dankzij dit vergelijken met andere individuen (op alle mogelijke vlakken), dat men de eigen positieve en negatieve kanten kan leren kennen.
Leer eerst jezelf kennen, en kijk dan naar een ander...
Door de combinatie van verstand, zelfkennis, en vergelijking met anderen komen we automatisch tot de vaststelling dat we eigenlijk een 'unieke' persoon zijn. Mensen met zelfkennis zullen ook meer inzichten krijgen in het gedrag van anderen.
Door 'positief' te denken over onszelf, samen met het besef dat we uniek zijn, komen we al vlug tot de gedachte dat wij 'normaal' zijn!
Als we nu van onszelf vinden dat we aan de norm 'normaal' voldoen, dan zou er dus maar één 'normale' persoon bestaan, namelijk wij zelf!
Waarom?
Omdat iedereen UNIEK, en dus anders is, natuurlijk!
Als ik 'normaal' ben en de anderen zijn ook uniek (anders dan ik), dan zijn de anderen allemaal abnormaal! Of ben ik dan abnormaal en de anderen niet?
Betreffende 'normaliteit' bestaan er dus zoveel normen als er individuen zijn!
Aangezien iedereen dus tegelijkertijd 'normaal' en 'abnormaal' is, bestaat er logisch gezien geen 'norm' wat betreft normaliteit!
Vandaar dat er zoveel psychiaters, psychologen enz. zich na verloop van tijd gek gaan gedragen!
Ze worden gewoon gek van het zoeken naar abnormaliteiten, terwijl er eigenlijk geen zijn!